Akt zawierzenia Miłosierdzu Bożemu


Ten Akt odczytali Młodzi z naszej Diecezji, w czasie I Spotkania Młodych w Ostrówku, 26 maja 2012 r.:

Jezu, Nauczycielu Dobry! Ty powiedziałeś do Apostoła Filipa, że kto widzi Ciebie, widzi Ojca. Kierujemy więc nasze oczy na Ciebie, takiego, jakim ukazałeś się Świętej Faustynie, chcąc przypomnieć przez nią światu, że Bóg jest miłosierną miłością. Razem z Tobą, naszym Bogiem i Panem, a jednocześnie Bratem przez Tajemnicę Wcielenia, pragniemy zawierzyć Ojcu niebieskiemu, z którym Ty jesteś jedno, nas samych, całe nasze życie i tych, których kochamy; także tych, których kochamy jeszcze za mało.

Ojcze nieskończenie dobry! Ojcze bogaty w miłosierdzie! My, młodzież Diecezji Warszawsko-Praskiej, przychodzimy do Ciebie z taką ufnością, jakiej uczy nas Jezus,
i jaką Duch Święty wlewa w nasze serca. Tutaj, w Domu Świętej Faustyny, gdzie
w duchowej bliskości i z wielką czułością zapewniłeś tę młodą Dziewczynę o swojej miłości, chcemy oddać się Tobie.

    Przychodzimy do Ciebie, jak do najlepszego Ojca, do którego mamy zaufanie, by prosić o autentyczną i dojrzałą wiarę, o sensowne motywy życia i nadziei. Ty, Ojcze, znasz nasze ograniczenia i wszystkie nasze pragnienia, nasze plany na przyszłość
i możliwości. Ty wiesz, jak bardzo jesteśmy słabi i niekonsekwentni, a jednocześnie jak bradzo tęsknimy za życiem pięknym i prawdziwą miłością. Pomóż nam, przez bliskość Twojego Syna, wyciągającego ku nam swoje przebite dłonie – znak miłości
i przymierza, pokonać wszelką beznadziejność. Pozwól nam być silniejszymi niż wszystko, co zdaje się nas osaczać. Daj nam odczuć, że mamy udział w paschalnym zwycięstwie.

    Powierzając Tobie to wszystko, co w nas najlepsze i zdrowe, ofiarujemy Ci także to, co jest w nas zagrożone od wewnątrz i od zewnątrz. Prosimy, daj nam swego Ducha Świętego! Niech uleczy nas z grzechów i niemocy, wydobywa z klęsk i błędów, chroni przed lekceważeniem życia i tym wszystkim, co zagraża zdrowiu i życiu. Niech zachowuje nas od samotności, która nie jest z wyboru, a z którą wielu z nas nie może dać rady. Niech chroni nas od rozpaczy. Niech szeroko otwiera nasze serca
i czyni je wrażliwymi.

    Zawierzamy Ci tych, którzy znajdują się w obliczu bezrobocia, braku mieszkania, strachu przed przyszłością. Powierzamy Ci nasze rodziny i młode małżeństwa, a także tych, którzy oddali się na wyłączną służbę Tobie. Panie, pociągajcy nas ku sobie więzami miłości, oddajemy Ci powołanie każdego młodego człowieka. Naucz nas podejmować odpowiedzialność za losy świata i naszej ziemskiej ojczyzny; a także za losy tej mazowieckiej ziemi, której częścią jest nasza Diecezja. Naucz nas być obecnymi w Kościele, który jest naszym domem, i w życiu społecznym. Daj nam odwagę świadczenia o Ewangelii wszędzie, nie tylko słowami, ale i postępowaniem. Chcemy razem z innymi budować lepszy świat, wyglądając jutrzenki przyszłego Królestwa. Amen.

Warto do tego Aktu zaglądać, czytać go...

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Szczęść Boże,
każdy użytkownik internetu doświadcza problemów związanych z komentarzami. Szkoły są dwie - albo "puszczać wszystko" albo moderować. Wspólnie w Duszpasterstwie odjęliśmy decyzję o moderowaniu :) Zachęcamy do komentowania - ale w miarę możliwości, nie anonimowo, bo przecież każdy lubi wiedzieć z kim rozmawia.